Mijn FIRE reis #1: Hoe het allemaal begon

Het is tijd… Tijd om eens te vertellen hoe FIRE eigenlijk op mijn pad is gekomen. Wat me ertoe heeft aangezet dit nu als #1 doel op financieel vlak te hebben. Een wat persoonlijk verhaal, met wat ups & downs. Het is misschien niet voor iedereen herkenbaar, maar voor sommigen vast wel. Lees mee over hoe FIRE op mijn pad kwam…..
Inhoudsopgave
Altijd al met financiën bezig geweest
Sinds ik klein was en net kon tellen ben ik eigenlijk altijd al wel met m’n financiën bezig geweest. Ik vond het gewoon reuze interessant! In mijn tienerjaren hield ik al excel sheets bij over hoeveel ik al had gespaard, en tijdens mijn studententijd kwamen daar ook nog overzichten van uitgaven bij (#nerdalert!). Die overzichten zijn eigenlijk nooit meer weggegaan, alleen wel iets uitgebreider en complexer geworden. Maar tijdens mijn studententijd was ik voornamelijk bezig met m’n studie en alles wat er maar bij je studententijd komt kijken (a la in de kroeg biertjes drinken, met vrienden eten etc. 😀). Een studieschuld en 2 masters rijker en mijn studie was afgerond..
Met werken kwam beleggen…
Kleine meisjes worden groot, en daar was dan ook op 26 jarige leeftijd mijn eerste grote mensen baan. Bij EY begon ik als auditor in de financiële sector. Lange dagen en meer geld wat binnenkwam! Goed om de erg lage spaarbuffer aan te vullen natuurlijk. Maar als je blijft leven op je studentenbudget, dan is die al snel goed aangevuld. En met de rest? Daarmee begon ik te beleggen. Eerst voorzichtig via een beleggingsfonds, maar later stapte ik over naar DEGIRO en begon met beleggen in ETFs.
De 4-urige werkweek & het ondernemerschap?
Mijn vriend zegt nog vaak grappend dat ik altijd ergens CFO wilde worden. 60-urige werkweken leken me wel tof, want immers, dan hoor je er echt bij, toch!? Nou dat heb ik geweten tijdens mijn eerste baan. Je werk is je leven, en that’s that!
Toen kwam het boek de 4-urige werkweek op mijn pad kwam. Life changing! Dat wilde ik ook! Het lijkt zo makkelijk en ik kom uit een familie met meerdere ondernemers, dus gaan met die banaan! Nou, zo makkelijk was het niet, zeker niet naast een baan met perioden waarin je 60 uur per week draait.
En raad eens? Een aantal maanden later zat ik thuis met een burn-out. Ik wilde m’n team op werk niet in de steek laten, een week thuis en het zou toch wel weer prima gaan? Nou nee dus, 1,5 maand later en ik begon mijn werk weer voorzichtig op te pakken. Dit is niet hoe ik mijn leven had voorgesteld! Verre van! Ik was toch die ambitieuze persoon die naar de top door wilde stijgen? Die 60-urige werkweken waren opeens niet zo heel aantrekkelijk meer….
Ondernemen maar dan anders?
Ik belandde in de wereld van digital nomads en #vanlife, of nouja, niet echt maar in m’n interesse gebied wel! Het kon dus ook anders. Je hoefde niet je benen onder je lijf vandaan te rennen om succesvol te zijn. Je kan ook op een hele andere manier leven. Vaak heb ik in die periode gedacht om gewoon het vliegtuig te pakken naar Thailand en het te proberen.
Maar goed, ik had een baan en een hele leuke vriend (die heb ik overigens nog steeds! Yey! 🥰). Dat kon toch niet zomaar? Nog een jaar 60-urige werkweken zag ik niet zitten, dus ik zegde mijn baan op, besloot een aantal maanden (uiteindelijk 8 maanden) te leven van mijn spaargeld, en me vol op mijn blog te storten. Mensen konden daar immers ook goed mee verdienen had ik gelezen, dus ik had nu alle tijd om daar een succes van te maken!
Nou dat viel tegen, zeker in het begin. Dat eerste jaar heb ik *wait for it* €230 euro verdient! Genoeg om misschien een week van rond te komen?! Mijn hoofd bleef twijfelen tussen 110% voor m’n blog gaan en weer op zoek naar een baan. Op en af zette ik de zoektocht naar een nieuwe baan voort, maar nooit met als resultaat de baan die ik wilde helaas…
Een 2e baan die me niet beviel..
In die zomer kwam mijn 2e baan uit mijn korte maar enerverende arbeidscarrière op mijn pad. Ik ging aan het werk in een risk functie bij een bank, en we zaten op de handelsvloer (je ziet soms mijn oude werkplek voorbij komen op RTL-Z als er een econoom van ABN AMRO aan het woord is). Hoe cool was dat! Nou, na een week voelde dat ook al als heel normaal worden. Maar het was (en blijft..) wel leuk om aan mensen te vertellen.
Toch was die wereld hard, en eigenlijk mijn baan ook een tikkeltje saai. Het was best repetitief en ook al heb ik er veel geleerd, het was totaal niet de plek voor mij. Super hiërarchisch en niet de makkelijkste collega’s. Ik was dan ook niet de eerste die weg ging uit dat team vanwege de sfeer. Enorm jammer natuurlijk, maar ergens ben ik ze er dankbaar voor. Als je weet wat je absoluut niet wilt, kom je dichterbij wat je wel wilt.
En toen de droom naar Zweden
Tijdens mijn tijd bij ABN bleef de droom ontstaan naar meer vrijheid. Zelf je tijd indelen, niet langer afhankelijk zijn van vast werk. In m’n omgeving dachten ze dat dit vluchtgedrag was, omdat ik nooit helemaal mijn draai had gevonden op werk. Eind 2018 stuurde ik al een mail met het allereerste huis (met een paar hectare aan grond en verder ook wel voldeed aan wat wensen) in Zweden wat ik had gevonden en te koop stond door naar mijn vriend. Daar bestook ik hem nog steeds af en toe mee.
Zo rond die tijd is ook het concept FIRE op mijn pad gekomen. Dat ondernemerschap was hem niet voor mij. Ik voel me daar niet bij op m’n gemak. Ik ben veel meer gebaat bij het ontvangen van een stabiel inkomen, als dat er niet is schiet ik in de stress, en ben ik lang zo productief niet. Dat weet ik nog goed van de periode tussen mijn eerste en tweede baan. Maar FIRE klonk als een goed, en haalbaar, concept! Leven van je beleggingen, rentenieren maar dan van beleggingsrendement, met een grote kans dat geld lang meegaat. Vanaf dat moment was het oogkleppen op en volle gas vooruit!
Die droom van Zweden is dus nog steeds alive & kickin’, en de manier om die te gaan behalen is dan ook FIRE. Het zijn van Financially Independent & Retire Early. Hoe we daar mee bezig zijn, en wat de droom uiteindelijk inhoudt, daarover later meer…