Alles over ADRs (American Depository Receipts)
Je hebt aandelen en aandelen. Nu denk je misschien, dat is toch hetzelfde? Nou, niks is minder waar. Je hebt reguliere aandelen, en andere aandelen zoals ADRs. De kans is groot dat dit de eerste keer is dat je hoort over ADRs. Ik weet nog goed dat ik bij mijn vorige baan (Counterparty Credit Risk Controller op de dealing room van ABN) begon en op een van de eerste dagen voor het eerst hoorde over ADRs. “Je weet wat ADRs zijn, toch?” Uhm, nou nee! Ik had nog veel te leren, waaronder over ADRs. En nu, nu draag ik graag al deze kennis over aan jullie.
Wat zijn ADRs?
ADRs, voluit American Depository Receipts, zijn aandelen van in het buitenland verhandelde bedrijven welke ook op de Amerikaanse aandelenmarkten worden verhandeld. Wat dit betreft worden ze gewoon verhandeld zoals elk aandeel, maar toch zijn ze interessant.
ADRs zijn eigenlijk uitgegeven aandelen door een Amerikaanse bank, welke als tegenhanger de aandelen in het buitenlandse bedrijf aanhoudt op zijn primaire aandelenmarkt. De ADR is dus vaak de secondary listing van het bedrijf. Als koper van een ADR hou je dus via een omweg wel degelijk een aandeel aan in het onderliggende bedrijf.
Het concept van ADRs zijn niet specifiek voor Amerika. Ook op andere aandelenbeurzen vind je dezelfde constructies terug, ware het niet dat dit dan geen ADRs heten. Zo zijn er bijvoorbeeld ook SDRs – Swedish Depository Receipts.
De meest bekende ADR is Alibaba Holding Group LTD (ticker: BABA:US), al is dit wel meteen een vreemde eend in de bijt. Alibaba had namelijk zijn IPO (Initial Purchase Offering) op de NYSE, en heeft dus de NYSE als zijn primary listing. Er worden wel degelijk aandelen aangehouden, maar deze zijn dus niet op een andere markt opgekocht maar uitgegeven door het bedrijf zelf.
Verschillende type ADRs
Om het nog ingewikkelder te maken kennen ze in Amerika verschillende type ADRs. Ze verschillen in de mate van regelgeving waarin ze voldoen, waar ze worden verhandeld en of ze wel of geen kapitaal willen ophalen in de markt.
Een gesponsorde ADR
Een gesponsorde ADR is een samenwerking tussen een Amerikaanse bank en een buitenlands bedrijf. Ze hebben gezamenlijk een juridische overeenkomst en de bank is er voornamelijk om de handelingen met investeerders af te handelen. Het bedrijf betaald alle kosten voor het uitgeven van een ADR en houdt de controle over de ADR. Er wordt bij een gesponsorde ADR maar samengewerkt met 1 bank en dus ook maar 1 ADR uitgegeven.
Voor gesponsorde ADRs zijn er 3 levels:
- Level 1: de meest basic ADR, waarbij een buitenlands bedrijf vaak geen kapitaal wil ophalen op de Amerikaanse markt, ze kwalificeren zich vaak niet volgens SEC regels of willen niet dat de ADR een listing op een exchange heeft. Deze ADRs worden op de OTC markt verhandeld en volgen maar lichtjes de SEC regelgeving. Het wordt gezien als een speculatiever en risicovollere manier van investeren in een buitenlands bedrijf.
- Level 2: Er wordt in hogere mate voldaan aan SEC regelgeving en de ADR is meer zichtbaar en de handelsvolumes liggen hoger dan bij een level 1 ADR.
- Level 3: Deze ADRs worden daadwerkelijk uitgegeven aan de markt via een “public offering”, zijn bedoeld om kapitaal op te halen en moeten volledig voldoen aan SEC regelgeving. Van de drie levels komen deze type ADRs het meest overeen met “normale” aandelen. Ze worden dan ook vaak verhandeld op 1 van de grote aandelenbeurzen in Amerika.
Een niet-gesponsorde ADR
In het geval van een niet-gesponsorde ADR heeft een Amerikaanse bank aandelen van een buitenlands bedrijf opgekocht en verhandeld deze via OTC (Over-The-Counter). Het bedrijf hoeft bij deze niet eens toestemming te geven voor het uitgeven van ADRs door de bank. Er kunnen meerdere banken zijn die ADRs hebben uitgegeven op bovenstaande manier, allen met eventuele verschillende karakteristieken zoals de hoogte van het dividend. Deze type ADRs hebben nooit stemrecht en geven je als aandeelhouder dus minder macht.
Waarom willen bedrijven een ADR?
De Amerikaanse aandelenbeurzen worden gezien als de meest liquide in de wereld. Dit houdt in dat er het meeste geld op beschikbaar is en de meeste handel wordt gedreven. Een bedrijf met behoefte aan geld gaat graag naar een plek toe waar dit veel voor handen is. Dit verzekerd het bedrijf dat het makkelijk is geld op te halen en dat het bedrijf er een eerlijke prijs voor krijgt.
Dat de Amerikaanse aandelenbeurzen zo liquide zijn heeft te maken met het feit dat Amerikaanse bedrijven als voornaamste bron voor geld op de aandelenbeurzen gaan kijken, waar we hier in Europa liever naar een bank toestappen. Een beetje een kip en het ei verhaal of dit nu komt omdat er meer liquiditeit beschikbaar is op de markten of omdat bedrijven dit graag doen. Het versterkt elkaar in ieder geval wel.
Buitenlandse bedrijven willen hier ook graag gebruik van maken. De kans is groot dat het makkelijker is om in Amerika geld op te halen dan in het eigen land. Daarnaast is het ook wel een status symbool, dat je als bedrijf verhandeld wordt in Amerika.
Nu hebben buitenlandse bedrijven hierbij twee opties: daadwerkelijk zelf een listing aanvragen, of een listing aan de Amerikaanse aandelenbeurs hebben via een ADR. De eerste optie is een stuk lastiger en kost veel meer geld, vandaar dat vaak voor de tweede optie wordt gekozen.
Voordelen ADRs voor beleggers
Na bovenstaande allemaal gelezen te hebben vraag je je misschien af: “Wat zijn dan de voordelen van ADRs?”. Die zijn er natuurlijk wel, anders heeft het geen zin om dit product op de markt te brengen.
Toegang tot investeren in buitenlandse bedrijven
Het grootste voordeel van ADRs is dat ze toegang geven voor investeren in buitenlandse bedrijven. Natuurlijk zou je dit als investeerder mogelijk ook rechtstreeks kunnen doen. Toch is het niet altijd mogelijk bij je broker om in het specifieke land aandelen aan te kopen. De meeste brokers geven aan de andere kant wel toegang tot de Amerikaanse aandelenmarkten (mogelijk tegen een kleine vergoeding, zoals de connectivity fee bij DeGiro). Door het uitgeven van ADRs wordt het dus voor investeerders makkelijker om deze aandelen aan te kopen.
Voldoen aan SEC regelgeving
Een tweede pluspunt van ADRs is dat ze moeten voldoen aan strenge SEC (Securities and Exchange Commission) regelgeving. Dit is de amerikaanse toezichthouder op de effectenbeurzen. Deze regelgeving wordt gezien als een van de strengste in de wereld, met name om investeerders te beschermen en de informatie te verschaffen om juiste beleggingskeuzes te maken. Het voldoen aan SEC regelgeving dekt bepaalde risico’s af welke in opkomende economien vaak veel reëeler zijn.
Nadelen ADRs voor beleggers
Het is niet alleen maar rozengeur & maneschijn met ADRs. Er kleven ook wel een paar nadelen aan. Of deze nadelen zwaarder wegen dan de voordelen, dat is voor iedere belegger om zelf te bepalen.
Denominatie in dollars
Aangezien ADRs genoteerd staan in dollars, terwijl het onderliggende aandeel vaak een andere denominatie heeft, heb je als investeerder een dubbel FX risico. Ten eerste heb je natuurlijk exposure op de dollar, maar indirect dus ook nog op een tweede valuta (afhankelijk van de primary listing van het bedrijf). Hier dien je bij de berekening van je rendement wel op te letten.
Dubbele dividendbelasting
Dividend wordt ook bij ADRs uitgekeerd. Wel is het zo dat dit dividend eerst in het thuisland wordt belast, waarna er in Amerika ook nog eens belasting over wordt gevraagd. Amerikanen kunnen dit wel terugvorderen, maar voor ons als buitenlandse investeerders is er een grotere kans om hierbij te veel dividendbelasting te betalen. Bij fondsen noemen we dit vaak dividendlekkage, maar dit kan dus ook opgaan voor ADRs.
Wat is het verschil tussen ADR en ADS?
Dan nog een klein laatste puntje. Mogelijk heb je ook wel eens gehoord van ADS (American Depositary Shares). ADS is het onderliggende aandeel wat door de Amerikaanse bank wordt aangehouden om ADRs uit te kunnen geven. De ADS is een directe manier van aandelen van het bedrijf kopen, terwijl ADR een gedeelte van een ADS kan zijn. Stel de ADS is $100, dan kan het zijn dat hiervoor 5 ADRs worden uitgegeven van elk $20. Een ADR hoeft dus niet gelijk te zijn aan 1 common share, terwijl een ADS dit wel is. Een ADR kan dus minder (of geen) stemrecht vertegenwoordigen terwijl een ADS dit wel heeft. Hierdoor kan ook het dividendbedrag afwijken tussen een ADR en het onderliggende aandeel.
